Erts. Letterkundige almanak. Jaargang 2

D.A.M. Binnendijk /
Kwatrijnen

aan emmy van lokhorst

I

Eeuwen oud is de zon die U verblindt,
En oppermachtig heerschen koude en wind.
Hoe ligt dit al geminacht en verworpen
In hem die zingende den Hemel wint!

[p. 39]

D.A.M. BINNENDIJK
Naar een teekening van v. Uytvanck

[p. 40]

II

Van hen die minden en weer afscheid namen
En, wederzijds ontgaan, telkens tezamen kwamen,
Bevroedt er geen, dat God dit helsch gericht
Houdt over hen die riepen en niet kwamen.

III

Haar mond was tot een zwart kristal bevroren.
Haar oogen waren ver en roekeloos verloren.
Het was geschied: God had sinds jaar en dag
Dez' bloemen voor zijn duistren tuin verkoren.

IV

Wat bij zijn mondhoek sidderend bezweek
En achter de oogen streng verzwegen bleek,
Het werd op aarde niemand openbaar
Voordat hij, stervend, in een glans ontweek.

V

Zij die aan God na 't laatste handgemeen
Zich overgeven met 't vervreemde leen,
Laten hun eenig spoor, doch diep en onuitroeibaar,
In van twee oogen het verwoeste steen.