Erts. Letterkundige almanak. Jaargang 1

[p. 69]

Jan Engelman
Het portret

Voor C. Vos

Toen ik het gele album wou sluiten
kwam door lavendel en verduft papier
een bleeke tante uit haar Sehnsucht kijken.
Mooie tante van het tweede keizerrijk
met de zwaarmoedigheid die fier wou lijken:
de eeuwigheid op een kier -
en het kwellend degoût van deugd
der lamgeslagen jeugd.

Zuster van Baudelaire en de mendiante rousse:
je hoofd staat gesneden als een fijn camee,
je mond is week van Sappho en de roeiboot op de Seine,
je oog zwerft over poesta's en de matelooze zee.
Welf de nocturne met fiorituren,
zing nog eens romances aan het teeder clavecijn:
muziek is wel de allerzoetste pijn.

Trompetten van Canrobert achter 't eerste vuren -
verveeld kijk je de ruiters achterna
en knelt de smalle vingers in de moord der leege uren
om een kanten zakdoek met verschaalde geuren:
moe parfum van 't bal de l'opéra.

[p. 70]

 

Achter de koelte van een gracht met boomen

 

heeft God een oude vrouw tot zich genomen:

 

als een eenzaam beeld in een sarcophaag

 

lag zij al jaren, zij ging graag.

 

Koralen ritselden op het laken

 

toen het licht uit haar oogen stierf

 

en de ziel gedwee ontzwierf.

 

 

 

Een andere jeugd kijkt albums,

 

duizelt, en houdt zich bereid:

 

vecht met het trage leven

 

en de moord der zwaarmoedigheid.