Erts. Letterkundige almanak. Jaargang 1

[p. 38]

Jan R.Th. Campert

Herdenken

Voor E.

Uit dezen nacht is mij niets meer gebleven
dan de verrukte glanzen van Uw oog -
alsof eén oogenblik ons beider leven
zich op een andere ster bewoog.

O kind, in dit ontzaggelijk bezinnen,
hoe tusschen ons een afscheid werd volbracht,
stijgt tot een boven-aardsch beminnen
het vreemd gebeuren dezer nacht.

Nu met den dag die, schroeiend aan de ramen,
vergane uren tot zijn licht bezweert,
hervond ik weer de schaarsche, zoete namen,
die d' eèn den ander heeft geleerd.

[p. 39]

Drie kwatrijnen

Gij hebt mij meer dan dezen roes geschonken.
Eén oogwenk was ik van Uw schoonheid dronken,
ik wendde mij van U en zag mijzelf
met duizend keet'nen aan U vast-geklonken.

O hart, dat doolt en dolen mòet wellicht,
totdat Uw aardsche plicht zal zijn verricht,
dat ge niet oordeelt over heel dit leven -
straks staat gij-zelve voor 't Gericht!

Dit is het wreed besluit, dat ik aan ons onteigen:
in dezen kamp zal geén de overwinning krijgen,
ik ben een eeuwig vuur en gij het wellend water -
wat gij aan mij vernielt, vernielt gij aan Uw eigen.

[p. 40]

Stervende soldaat

Nu uit de schaduwing der zwarte droom gevlucht,
die jarenlang mijn aandacht hield gevangen,
en uit haar wisselend spel van angst en van verlangen
tot deze rust, waarvoor 'k ééns was beducht,
keer ik weer tot U in, o aarde, vrij van vreezen,
- een zomer-avond, mild als geen - zooals een knaap
gerijpt tot man nog eens den ouden slaap
in moeder's huis begeert, om dan voor eeuwig te genezen
van al zijn onrust en zijn barre, matelooze reizen, -
en wend ik weer tot U mijn brandend aangezicht,
een felle koorts besluipt mijn lijf en heeft verricht
welhaast haar taak - hemelsche wijzen
waaien van ver, en nader, nader - de wind
is van hun vaart bevlogen - stemmen
vangen aan - o, tusschen Hem en
mij staat niets, geen hart dat bindt,
enkel de trage rondgang van het bloed.

Aarde, moeder en liefste, o bij deze namen
noem ik U voor 't laatst. Wij hebben samen
vèèl ondergaan - een zingen, mischend en goed,
begint, stillend het kreunen van mijn mond -
Dit is het einde: ons eeuwiglijk verbond,
dat ik bezegel met mijn heilig bloed.

Uit een binnenkort te verschijnen bundel: ‘De Bron’.

[p. *9]

Foto Berssenbrugge
JAN R.TH. CAMPERT