Erts. Letterkundige almanak. Jaargang 1

[p. 18]

J.C. Bloem

Herfstdag

De tuinders werkten in de bruine hoven,
De wereld was verlaten van gerucht,
En het oneindig najaar spande erboven
De paarlen sfeer van een gelaten lucht.

Zoo was het hier, zoo moest het elders wezen:
Herfstland en menschen in een stil verband,
Waarboven, in berusting uitgerezen,
Een overal gelijke hemel spant.

Wat dan te doen, grijs landschap, grijze luchten,
Uit de oudste droomen van de ziel gemaakt,
Wat met dit hart te doen, welks diepste zuchten
Al haast niet meer naar deze dingen haakt?

[p. 19]

Levensloop

Zoo worden zij gejaagd tusschen de polen
En de evenaar, op een vervoerend lied.
Zoolang het leven nog klinkt als violen
Zijn zij rampzalig en achten het niet.

De dwazen: om een vloeibre droom gekrampte
Handen, oogen in oogen groot en schouw.
De wijzen: als de wolk der jeugd verdampte,
Een klein geluk, een onverschillige vrouw.

En beiden: 't lichaam, tot den dood verzworven,
Waarin het leven niet meer kolkt en schuimt,
Het wordt, in een toevallig bed gestorven,
Op een vuig kerkhof haastig weggeruimd.