Enchuyser liedt-boecksken

Gemeene vreught.

Toon: Als Bocks-voetje speelt, &c.

WEl vrolicke maeghden, waer blijft nu de vreught?
Aen ’t queelen, aen ’t speelen, ay zijt toch verheught.
Fris op. Sangrewie.
Tsa, repje. Kom sie
Wat doet nu het kusse aen Geertruidje deught.
Nu loncktse, nu lachtse, nu heeftse haer deegh,
Nu staet ‘er geen hater noch yets in de weegh.
Sy magh als se wil
Nu mede op den tril,
En sien waer heur moeder de Bruydtsschat voor kreegh.
Och! wist ghy eens wat sy, in d’aenstaende nacht,
Al neepjes en greepjes en deuntjes verwacht,

[p. 84]

 

Ghy soudt, nevens haer,

 

Mee seggen: soo waer

 

Wy hebbe onwetend te lange gewacht.

 

Want twee soete liefjes in’t warreme bedt,

 

Die meste ten leste malkander heel vet:

 

Ja in dese staet,

 

Seyt yder hoe ’t gaet,

 

Staegh weer. Sangrewie,dat ’s d’edelste pret.

 

Des maeghden soo u die vreughde behaeght,

 

Uw bloosjes en roosjes door ’t soenen vry waegt.

 

Uw Speelnood gaet voor,

 

Koom volligh haer spoor,

 

En seg: Sangrewie, soo yemandt u ’t vraeght.