Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 49

[p. 390]

Rembrandt spreekt¹⁾
door Frans Bastiaanse

‘Nu 'k weet, dat mij niets meer van leed geneest,
Bloedloos en de oogen traangekorst en brandig,
Bouwval van wat ik eenmaal ben geweest
Toen ik nog leefde, krachtig en opstandig,
Maakte ik, ten laatsten male 't eigenhandig
Getuignis, voor het Vreeslijkste onbevreesd,
Van de eigen beelt'nis goor en brokkeltandig,
Waar 't nageslacht mijn ondergang in leest.
De wereld zal niet van mijn gaan ontroeren;
De alreeds gestorv'ene ontbeert der aarde statie;
't Aardsch daglicht dooft niet als het mijne deinst;
Maar, óp rijst uit de donkere contouren,
Waar mij verzelt schamp'ere hallucinatie
Van 't tweede beeld, mijn nooitgebluschte grijns.’

1) Zelfportret van Rem brandt. 1668.