Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 49

[p. 261]

Samenzijn
door Max Kijzer

Grijzer hebben uw vingers getast dan regentonen
die vielen buiten eentonig in de wind,
toen wij samen waren, moeder, U en ik.
Was ik de uitverkorene uwer zonen?
Tusschen ons - en spraakloos werden we ervan -
Jezus, dien wij woordloos hebben bemind.
Wat wij behielden is de laatste blik
die Hij ons tegenwierp: ik kan
er niet meer van scheiden, en gij?
Laat het zoo goed zijn tusschen U en Hem
en het stille klavier. En voor ons bei.
Niets dan zijn adem is er meer voor U en mij;
laat het zoo goed zijn.
Wil de dag verwachten dat 'k van mijn kinderjaren
de kussen opnieuw wegschenk.
Dan kan 'k ze voor altijd bewaren:
daar tusschen leeft de stem
van Hem die ik tot in de late nacht gedenk.
Het was zoo warm in onze kamer
waar de voorwerpen meestemden met uw gebeden.
Als een geloof hebben we dit samenzijn beleden
en wij genazen
tot schoonheid die wij 's avonds uit de sterren lazen.