Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 49

[p. 95]

Verlangen
door Gustav Czopp

Waarom niet 't verlangen bezingen
naar vrouw zonder naam?
Waarom de lust dan verdringen,
die stralend tot mij kwam
in háár?

De sprookjes zijn al lang
van ouden glans ontdaan.
Mijn kamer ligt met boeken overhoop;
op tafel resten van een maal
en aan de lamp hangt een tak
van een wondere plant, die niet wil vergaan.
Ik weet niet meer, wie haar achterliet,
maar ik verlang.

Laat mij nog even mijn droomen-beeld;
ik weet dat het droomen zijn.
Straks neem ik Freud van die stapel daar;
het boek is lijvig en zwaar
en drukt mijn droomen uiteen.
Maar laat mij nu mijn teeren waan,
zoolang ik nog droomen wil,
want ik verlang.

Ik weet dat je toch niet komen zult,
vrouw zonder naam.
Ook niet als ik mijn handen strek
naar mijn drukkende, zware taak.
Want de sprookjes zijn al lang ontdaan
van ouden, gouden glans,
waarnaar ik soms verlang.