Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 49

[p. 89]

De onverwachte dood spreekt
door J. Willem Hofstra

Bevlogen door zijn hooge, helle stem,
ijlings geland tot een verbijsterd zwijgen,
vestig ik hier een uiterst snel gezag.

Ik blijf niet lang. Reeds heb ik raam en kier
gevuld met het doordringend stortend licht,
dat deel is aan de uiterste vallei.

Heel dit scherpglanzende vertrek bezet
met alle eenzaamheden uit den luister
dier oogen, die mijn adem dooft.

Ik buig mij over hem. Het doffe kloppen
hoor ik nog, den laagsten toon
van 't hart - waar ik mijn hand op leg -

en hij en ik zijn weg.