Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 48

[p. 331]

Avond
Door Jenny Mollinger

De wind, die in den schoorsteen zingt,
de klok, die 't ijlen van den tijd
met kalmen tik tot rust herleidt.
Het lamplicht, dat het naaste omkringt

maar in de hoeken donker laat
zoo menig ding dat, flauw omlijnd,
iets teeders te overpeinzen schijnt....
De houding en het zacht gelaat

van klein Madonnabeeld.... Een kelk
met roode tulpen, slank en pril;
of bloem na bloem iets schenken wil,
zóó reikend en zich beurend elk.

Een boek dat open op mij wacht
met woorden die ik ken en min,
al vóór ik lees zijn schoonheid in
mijn mijmring uit te beelden tracht.

De rosse gloed van helder vuur,
de trouw der dingen om mij heen....
Gordijnen dicht - en ik alleen
hier in den toover van dit uur:

[p. 332]

 

 

 

Verdriet en vreugd zijn uitgewischt,

 

gelijk voor drijvend zeilschip strand

 

en duinen van het vasteland

 

in zonneglans of regenmist

 

 

 

tot dunne teekening van lijn

 

verwazen. 't Schip vaart als in droom.

 

Of ook de boeg, door 't water loom

 

omspoeld, straks weer gericht zal zijn

 

 

 

naar 't land van vreugd en wee, méér wee,

 

zoover de droom strekt, reikt de reis....

 

Zoo, in dit avondlijk gepeis,

 

zoo, in dit kostbaar uur van vreê

 

 

 

dat haar na droeve vreeze omhult,

 

bereikt de ziel een sfeer die leed

 

en vreugde achter zich vergeet,

 

een stilte die zich langzaam vult,

 

 

 

waarin zij wordt gedreven tot

 

haar oorsprong en oneindigheid,

 

geen grens ontmoet, ontstijgt den tijd

 

en luistert, luistert: Fluistert God?