Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 48

Op een terras
Door Eric Van der Steen

Men ziet een ouden vriend en gaat verteren,
op een terras, waar de kellners krioelen,
het ligt languit aan zee, men kijkt, wij voelen
ons denken, dat het niet meer kan verkeeren:

Bepaalde dingen zijn niet aan te leeren,
wij zitten voor de leus op rieten stoelen
te praten over wat wij niet bedoelen
en zien de Schoonheid af en toe passeeren.

Hoelang hebben wij elkaar niet gezien?
Mijn God, mijn God, waar is de tijd gebleven -
ik schat het minstens op een jaar of zeven -
en die is dood en dat is dat: het leven -
en na een eeuw - wij nemen er nog een
en klinken - prosit! - voor de leus, misschien.