Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 48

Bezinning
Door Bob Stempels

Wij waren plotsling doelloos opgetogen;
De dag brandde boven de groene zee.
Het kleine hart vergat de eeuw'ge logen,
De lente nam de doodsgedachte mee.

Ach, simpel hart, ge wéet toch wat het leven
Beduidt en waar het einde ligt -:
Een kerkhof, koel, met schaduwrijke dreven;
Wormen doorgraven ons verrot gezicht.

Wat is het nut dat wij bestaan en streven
Naar een dwaas heil dat in de luchten zweeft?
Ik weet het niet. Wij worden fijngewreven
Door deze vrees die geen ontkomen geeft,

De vrees dat alles gansch vergeefs gebleven,
De twijfel aan de reden van het zijn. -
Is er een uitkomst buiten deze pijn?
- Drinkt u een roes aan het bedwelmend heden....