Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 47

[p. 339]

Nocturne
Door Johan de Molenaar

't Is nacht: hoor, de fonteinen ruischen
in 't hart der oude kleine stad.
De menschen slapen in hun huizen:
een enkeling is nog op pad

dit late uur; op zoek naar wat?
Hij dwaalt langs de verlaten pleinen
en grachten van de stille stad,
vervolgd door 't ruischen der fonteinen.

Door welke macht wordt hij gedreven
op dezen tocht door straat en steeg,
wat is 't geheim waardoor zijn leven
vernietigd werd of waarde kreeg?

In 't duister van een smalle straat,
waar vlakbij de fonteinen ruischen,
speurt hij met opgewend gelaat
de vensters langs van een der huizen

en mompelt een verbitterd woord
(het is weer de bekende oude
geschiedenis): waarom ging 'k houden
van een, die 'n ander toebehoort?

En schuift weer langs de vreemde huizen,
- er is geen mensch die op hem wacht. -
En de fonteinen blijven ruischen
eentonig door den stillen nacht. -