Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 47

[p. 111]

De dichter
Door Theun de Vries

Hij legerde waar offerbranden rookten
diep in het schemerig gewijde woud,
hij zag de afgestorvenen die spookten
en sloeg vervaard de harp van vurenhout.

Hij staarde van 't slank vikingschip vooruit
boven de achtersteven naast de helden,
en zong bij 't rondgaan van de drinkkan luid
de liederen die roof en roem vermeldden.

Hij hing aandachtig uit het kruisboograam
toeziend wanneer men zijn mysterie speelde,
ging heen als men de verzen lof toedeelde
en was allen laag en zonder naam.

Hij schreef bij dag aan het taveernevenster
zijn refereinen of het klaar sonnet,
maar sloeg de nacht door, dobbelende met
een rode lansknecht om de marketentster.

[p. 112]

 

Hij schudde 't wufte poeder van de haren

 

op de elpen schouder van zijn dame; en vond

 

hij als zijn mond het wegblies de andre mond

 

dan bleef een slank ronddeel 't vergrijp bewaren.

 

 

 

Hij droeg de vrij heidsmuts der vuurge harten,

 

dichtte zijn oden, dreigend en muitziek,

 

vocht onder de adelaars van Bonaparte

 

en vestte keizerrijk en republiek.

 

 

 

Nu zwerft hij vol van die herinnering

 

de steden door van 't westen, hoort de nachten

 

dof ruisen van gebrokene gedachten,

 

en droomt van daden die hij nooit beging.

 

 

 

Rondom hem rijzen nieuwe tempels, torens,

 

een Babel dat heropstaat, stout en koel,

 

in ijzer en cement. - Maar hij heeft doel

 

en moed in een verzonken eeuw verloren.