Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 46

[p. 272]

Het steunpunt
door M. Mok

Vanmiddag liep ik met het kind,
en het had de oogen open.
Zijn haren vlogen in den wind,
de horizon stond open.

De ruimte joeg ons tegemoet,
het kind ging schier verloren,
schoon ik het vasthield en zijn bloed
kloppen dacht te hooren.

Het ging met mij door den wilden wind:
dit was de wereld, dit was het kind -
en ik zag dieper dan den droom,
de eenzaamheid van het atoom,
het kleine schepsel, in het wijd
rondomstaan van de eeuwigheid.

Geen steunpunt bleef mij in dit land,
dan deze kleine kinderhand.