Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 46

[p. 190]

Louise
door J. van Hattum

Als jij er bent, trek ik mijn veter stuk
en sta direct weer onzin te verkopen;
jij schudt je hoofd en wijst mij op die knopen:
de registratie van mijn groot geluk.

Jij bent zo kalm - zo ijzingwekkend kalm,
dat ik soms denk: ‘Zal ik d'r nu vermoorden?’
en dan, bevreesd, dat jij mijn denken hoorde,
zeg ik: ‘Liefste, weet, ik houd niet van getalm....’

Dan zég ik: ‘Liefste....’, maar ik voel je hals,
die door mijn beide handen wordt omsloten;
ik haal je aan, om dan je af te stoten;
ach, tussen ons is alles scheef en vals.

'k Vermoord je - 'k vloek 't intern vocabulair....
(je Ma: ‘Jij weet zo met haar om te springen
en 'k weet: Louise heeft van die nare dingen....’)
- en toch, Mevrouw, de toestand is precair.

[p. 191]

 

Jij hebt iets van een vis - een trage vis -

 

een vis, die weer iets heeft van lome slangen;

 

er bleef van wier en schubben om jou hangen;

 

't is, of men naast jou, onder water is.

 

 

 

Dat is zo naar - zo allerijselijkst naar;

 

daar is van tocht rond jou en druipsteengrotten

 

en vochte muren, schimmelwand in krotten,

 

en tussen ons is alles zo onwaar.

 

 

 

't Is zo onwaar - het is gemeen bedrog

 

en toch: Waarom kan ik je dan niet missen?

 

je hebt ogen, als de grote aquariumvissen;

 

ik haat je en begeer je altijd nog.

 

 

 

Louise - zie de veter is weer stuk

 

en 'k moet naast jou weer voor schandaal gaan lopen.

 

‘M'aimes tu?’ - ‘Un peu?’ - ‘Beaucoup?’ - Tel maar de knopen:

 

die registratie van ons groot geluk.