Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 46

[p. 414]

Juninacht
door H. Koch

In stille zoele zachte Juninacht
is 't wonder weer aan ons teruggegeven.
In korte stille zoete Juninacht
is toovernevel om elk ding geweven.

De stilte die bezield van leven lijkt,
een enkle late lach, een ver gerucht,
een pijlstaart, die snel over struiken strijkt,
een lange ritselende zucht

van populieren, en het vreemd geflap
van vleermuisvlerkjes, wendend weer en keerend,
en 't gaan van de adem, en van d' eigen stap,
en klaver koel om bloote voeten veerend,

en het verrukkend zingende gedrop
van levend water, eeuwig oergeluid
en van het hart het heviger geklop
als wil het ver zijn kleine woning uit.

Een zacht geplomp in 't donker watervlak, -
de acacia, vol trillend vlinderzweven,
staat onder roomwit geurend bloesemdak
bedwelmd van heerlijkheid stil in zichzelf te leven.

[p. 415]

 

Haar adem zwaar van zomerwarme droom

 

vermengt zich met den geur van anjelieren

 

en zoet nog zonwarm hooi, en paradijsaroom

 

van de appelgeur der eglantieren.

 

 

 

En om en boven 't al, de hemel, lichtdoorzeefd

 

waar ver een enkle ster te schijnen staat

 

zoo vreemd en nieuw, en nooit genoeg beleefd

 

als zachte hand en eindloos lief gelaat.

 

 

 

Het is of alles dubbel eigen is

 

en toch zoo anders, en zoo ver gebleven,

 

zooals in dier'bre droom het zalig zwijgen is

 

als men zich weifelloos weet weggegeven

 

 

 

aan 't dicht genaderd wezen, nooit aanschouwd,

 

aan oogen waar de onze niet van wijken konden,

 

aan innig zoete glimlach, diepvertrouwd

 

en handen die vanzelf de onze vonden.

 

 

 

O Juninacht die mij weer droomen doet, -

 

daar zijn alleen maar oogen, en een lach,

 

een teedre lach, zoo onbeschrijflijk zoet....

 

Kan 'k ooit weer leven in den droomeloozen dag?