Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 45



[pagina 413]
Brugge door P. Hoogenboom I. Avond. Zullen oude vormen gaan herleven In het matte grijs der schemering? Oud juweel is de herinnering Die in alle vensters staat te beven. En de grachten lichten, volgedreven Van de avond, wijde duizeling, Waar de hemel is een koel gezing Van de klokken, die zo helder bleven. Oude ogen zien me peinzend aan En ik mocht hier toeven en vergeten Al, waaraan mijn jongheid is versleten, En als deze huizen zacht vergaan Aan de weemoed van het zeker weten Dat het laatste uur in vree zal slaan.

[pagina 414]
2. Regen. Deze stilte lokt mij uit de kring Van de vele luide tijdgenoten Om te buigen in het eenzaam-grote Grijszijn van uw oude schemering. Regen droeft over de vreemde stad, En de hemel dezer late dagen Is met rust van droefenis beslagen Bij een leven, dat de dood vergat. Zie, dit is niet dan een regendag Over huizen, door de tijd vergeten, En wat anders slechts de nachten weten Groeit hier tot een tranenstille lach. Tranen brengen vrede en de doom Dezer waze grachten hult het zwijgen In een weemoed, waar de pijn kan stijgen Tot een droom.