Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 45

[p. 395]

Rembrandts Saskia
door Adriaan Morriën

Wat met poseren kinderlijk koket begon,
groeit langzaam tot een droom.
De overmoed van scherts en lach
verinnigt zich tot schroom.

Zij hoort het zachte krassen van zijn stift;
de roos valt in haar hand voorover.
Zij voelt als in zichzelf zijn drift
en heel zijn wonderbare tover,

maar tot herinnering en dankbaarheid vervroomd
en tot verlangen aarzelend gedroomd.
Straks ziet zij van hen beiden het getekende verbond:
het antwoord op zijn glimlach weifelt om haar mond.