Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 45

[p. 118]

Avontuur
door Johan de Molenaar

Er was, even, wat teederheid,
warm en verboden, tusschen jou
en mij; een korten zoeten tijd
was je voor mij een zachte vrouw.

Je bracht me tot aan 't eind der laan,
het was alweer voorbij, ik ging
mijns weegs; jij bleef nog even staan,
bevangen in verwondering

hoe 't zoo opeens gekomen was
terwijl we elkaar toch zooveel jaar
al kenden. Waarom nu dan pas
de harten neigden tot elkaar....?

- Je vroeg waarom ik nu zóó was.
Ik wist het niet, het moest zoo zijn,
alsof ik proefde van een glas
vol zoeten, langbelegen wijn....

Zoo kwam er even, onverwacht,
iets heerlijks tusschen jou en mij. -
Je zei: dit had ik nooit gedacht,
maar'k blijf er dankbaar voor en blij.

't Gebeurde in die stille laan.
Je huilde even, maar sereen
ging je terug in't oud bestaan.
En ik, ik bleef voorgoed alleen.