Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 45

[p. 35]

Bij een doode
door A. Hendriks-Kappelhoff

Zooals een glas, dat is geledigd
En achterwaarts wordt weggegooid,
Dat zijn bestaansrecht, onverdedigd,
In scherven op den grond verstrooit,

Zoo was het einde van dit leven,
Dat liep op 't drijfzand van den nood. -
De schaduw, die het heeft omgeven
Wordt één met schaduwen van dood.

En 't eenig licht, dat wordt gezonden
Door al dat duister, is misschien,
Dat soms wel dwalenden juist vonden,
Wat de verzekerden niet zien.