Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 45

[p. 402]

Herinnering
door P. Hoogenboom

Het leek een sprookje in het avonduur,
Met haar, glimlachend naar mijn vele praten,
De stille lichten in de leege straten, -
De klimop ritselde' aan een rooden muur.

En langs het zachte bleek van haar gezicht
Gleed zilverig en zonder het te raken,
Om al mijn praten tot een droom te maken
De witte golf van het lantarenlicht.

Lantarenlicht en fluist'ren van den nacht,
Dit is genoeg en ik wil niet meer weten
Van and're zorgen en niet meer vergeten:
Het donker van je oogen en je mond, die lacht.