Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 45

[p. 58]

Een herfstavond
door Esther Hadassa Weijl

Het was herfst en avond; en wij liepen loom
langs de bruine breede schepen; die omtooverd als een droom,
als heel vage stille dingen
op het water lagen. En wij gingen,
wij getweeën; met ons eenigst simpel wenschen,
niets te zijn meer dan twee menschen
die wat stil en hand in hand
over zachte dingen praten; langs een waterkant.
In de vochte nevelavond.

En er hingen
in de lucht en op 't bruin-grijs mistig water, stille nooit vermoede dingen;
als een lang vergeten zingen
wat uit nooit beleefde tijd
nooit beleefde lieve dingen
oproept; ....en verglijdt.

In de vochte nevelavond
bij de stille trage dingen,
bij het roode vuren zingen
van de felle schuitenlamp, bij de bruine breede schepen
en de vochte nevelstrepen
hebben wij ons toen gevonden;
hebben in elkaar bezeten
goedheid; stilte; vrede.

En het knagen van m'n wonden
heeft toen in verstild vergeten,
- zij die nimmer zwijgen konden -
in Uw armen rust gevonden.