Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 44

[p. 338]

Novembermorgen
door Henk Vos

In 't blauwig grijs

Van deze morgennevellucht

Tot éene wijs

En zonder 't minst gerucht

De kleurge scherpten al zijn heengevlucht.

Maar dichterbij

In laatst vergloeien heel verstild

Een boomenrij

In koele nevel tilt

Haar blad, dat soms als kaarselichten trilt.

Aan d'overkant

Van stille, leege zondagstraat

Een grijze wand

Een blauwe rook oplaat

Tot 't kringlend wolkje in ijler blauw vergaat.

Mijn kamer ligt

Als luistrend naar gewijde zang

In 't koele licht.

Hoe werd dit hart zoo lang

Zoo dagenlang gejaagd in vreemde dwang?

Verlangen kan

In deze morgennevelschijn

Mij niet meer dan

Het verre tampen zijn

Van klokken achter donzen mistgordijn.