Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 44

[p. 128]

Dood
door Maud van Loon

Nog worden woorden gewogen en langzaam bezinnend gesproken,

Maar het hart springt stuk. Het was lang verdoken

in stilte en afwachting. Een geloken oog

een trillen om de mondhoeken volgde, wel wetend, betoog

en wederwoord en het onmeetbare zwijgen.
Minuten en dagen dwarrelden opeen als dor blad

langs de woorden die de ziel niet gesproken had;

En rotten langzaam weg.

Toen sloeg een vlam binnen de schemering

Wurgde de duisternis en het vermomde zwijgen.

Een hand rukte het hart uit, dat nog even
trilde als een zieke vogel voor zijn val:
Toen was de dood voorbij -

een leven stortte terug in het heelal.