Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 44

[p. 108]

Voor Njoesja
door W. Zwikker

Nog hing de warme middag in mijn kamer
Met zware geur van bloemen uit de tuin -
Maar buiten zweefde koeler schemer nader:
Een ritseling langs dichte bladerkruin.

Mijn hoofd was loom en ongeschikt tot werken.
Toen ben ik van mijn tafel opgestaan,
Gelokt door onbestemde- en zoekende geluiden
En mijm'rend voor het open raam gegaan.

En, in gedachten, heb ik stil beluisterd
Het neurjend loof van esch en beukelaar -
Zoo langzaam viel de donk're avond open
Als zoete val van pas ontbonden haar.

En met de schemer ben jij mee gekomen
Heel even lichtend voor de groene poort.
- Ik voelde 't tasten van je kleine handen
En heb het aad'men van je mond gehoord. -

Jij zag me niet; bent langzaam doorgeloopen,
Verliefd de armen in de lauwe lucht.
En, overrijk, heb jij je uitgegeven
Der koelte tastend vingerloos gerucht.

[p. 109]

 

Ik wilde roepen, maar mijn stem was drooger

 

Dan asch. En toen ik overboog

 

Brak tappelings het zweet mij uit de leden.

 

Een zeere druk verduisterde mijn oog.

 

 

 

Jij ging in feest naar 't roode bosch der rozen

 

En knielde neer, en sneed er één voor één,

 

Bedachtzaam speurend door geloken oogen

 

De zwoele bloemen tot een keur bijeen.

 

 

 

En roepen wilde ik nóg; maar waar ik leunde

 

Reten mijn nagels slechts het schale hout.

 

En 't schamper dringen van mijn sterker willen

 

Heeft des te rauwer eigen keel benauwd.

 

 

 

Want voor mijn bloed zichzelve had herwonnen

 

Was jij de weg met lichte voet gegaan. -

 

Slechts uit de schemer voor mijn bange ooren

 

Begon een jonge merel zacht te slaan.

 

 

 

Hoe lang ik stond? Ik heb het nooit geweten.

 

Toen ik ontwaakte was het diepe nacht.

 

Maar in mij was een trage pijn geboren

 

Wel even wonderlijk als onverwacht.