Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 43

[p. 131]

Variatie op Russisch spreekwoord
door Frits de Haan

Haar oogen glansden droef
De lippen sloten tot een groev'
Die alles wat zij voelde
In zich zelve koelden,
In nauw verwonnen lichaamspijn.

Een bloem, zich sluitend voor de nacht
Die alles uit zich zelf verwacht
Wist zij zich meer dan ooit verlaten
Wanneer zij ging in hel verlichte straten
Van d'avondlijke stad.

‘De mensch kan zooveel dragen,
Als God hem heeft gegeven.’
Zoo werd zij voortgedreven
In zonnegloed van dagen
En 't donker van de nacht.

Wie zal de vreemde zin verstaan
Die stulpend in haar bloeide
Toen zij in ééne nacht
Verwierp, wat dóór de jaren in haar groeide,
O bitter-zoete waan.

Want wild, na alle zinnenlust,
Ontbloeit de duisternis
En heimwee, nooit gebluscht,
Tot onvermoede pijn van rijpheid,
Naar iets, wat niet van deze wereld is.