Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 43

[p. 390]

Patagonische volksliederen
door M. Mok

Wij komen langs de wegen aangedreven,
als bladeren in 't late herfstgetij.
Voorbij ging weer een zomer en voorbij
gaat ook, voor alle eeuwigheid, ons leven.

De boomen ruischen weer zoo diep en somber,
er klinkt een vogelroep den avond door,
zoo eenzaam dat ik naar mijzelf moet tasten,
of ik mij niet in duisternis verloor.

De liefde is een goddelijk verkeeren
in werelden die vormloos zijn en wild,
gelijk de aarde, voordat het bezweren
der schepping allen hartstocht had verstild.

In vrouwen heb ik iets teruggevonden
van droomdiepe gedachten; aan hun hand
heb ik gedwaald in een betooverd land,
door geen vermoeid bewustzijn nog geschonden.

De hartstocht van mijn zinnen is verbleekt,
de gloed van mijn begeerte is vergaan.
Het is de doodsangst slechts die in mij spreekt
en botst tegen de steenen stilte aan.

Mijn bruid is wit en teeder.
Ik kan haar gelaat niet aanschouwen
of de tranen ontvloeien mijn oogen,
alsof ik iets moest berouwen.

[p. 391]

 

Wild brandt de wereld in het avondlicht.

 

De minnaars zoeken heul in elkaars armen.

 

Ik blijf alleen, ik houd mij opgericht

 

onder een hemel ledig van erbarmen.

 

 

 

Mijn woorden staan als boomen

 

in de donkere aarde gedreven.

 

Zij kunnen ten hemel niet komen.

 

Zij kunnen niet laten van leven.

 

 

 

Slechts kinderen begrijpen

 

de nameloosheid van het leven.

 

Maar als zij tot menschen rijpen,

 

moet hun de wijsheid begeven.

 

 

 

Er heeft zich uit mijn hart iets losgebroken,

 

een honger naar een dieper leven dan

 

in woord of daad kan worden uitgesproken,

 

heviger dan een mensch verdragen kan.

 

 

 

Zij houden handen naar de zon geheven,

 

verblinden die de doelloosheid regeert,

 

en dien zelfs jaren zwoegend leven

 

aanbidding niet heeft afgeleerd.

 

 

 

Er is iets in de wereld nagebleven,

 

een droom van goedheid door geen wrok verkild,

 

éen lange, schoone ademtocht van leven,

 

die eenzaamheid en honger stilt.