Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 43

[p. 274]

Vervreemding
door B. Rijdes

Eén oogenblik, dat wij gescheiden staan,
Ik, en die ik was, zijn onze gelaten
Als die van vreemden voor elkander; en gelaten
Duld ik dat ik mijzelf herken in den gewroken waan.

Hij was beter dan die ik ben, en stiller
Was het licht zijner oogen. Onbewogen
Weet ik hoeveel warmer zijn stem was en zijn hooge
Weemoed: mijn hartslag is moe en killer.

Verdoken in de veilige schaduw van mijn spot,
Spreek ik schamper tot hem, die het lot
Deelde der ellendigen: hij had hen lief.

Doch als ik in de oogen dóórdring, die hij hief,
Erken ik hoe hij rijker was: uit waan geboren waan
Verstaat, dat elk nieuw leven rijst tot nieuw vergaan.