Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 43

[p. 51]

Nacht in Djask
door A. Viruly

Koel waait de wind vanuit zee.
Wees stil, hart - - wie spreekt?
Mijn rustbed staat, waar de branding breekt,
Telkens breekt - telkens breekt -
Koel waait de wind vanuit zee
Vochtigen adem, zout aan mijn gezicht,
Van wijkend en keerend en wijkend stroomen.
Soms wakker - soms droomen -
Soms een uur slapend, waarheen? gedreven
En dan tot de grens van begrijpen geheven
Als oogen opengaan
En plotseling den hemel van Perzië, hemel van Perzië,
Oververvuld van eeuwige sterren zien staan.
En weer droomen....
En in vaag gevoelen van toe te komen
Aan dit wonderst weten: verwant te zijn
Aan geen beeld, aan geen ruimte, geen tijd,
Aan geen enkelen, ijlsten schijn,
Maar aan Eeuwigheid,
Tasten naar jou,
Lief hoofd, lief lijf, mijn vrouw,
Wijl diepst door dit wezen de wet wordt geweven
Van een samen-beleven,
Tot oogen traag opengaan
En plotseling den hemel van Perzië, hemel van Perzië,
Oververvuld van eeuwige sterren zien staan
Boven den gang van den tijd,
Boven mijn eenzaamheid,
Boven dit vreemde land,
Boven jouw verre-zijn,
Stil - ik weet zonder pijn,
Dat wij de eeuwige sterren niet zóó verwant
Als elkander zijn.