Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 42

[p. 276]

Lente
door Johan de Molenaar

De bloesems waaien over 't pad,
een prijsgegeven, broze schat
van blaadjes heel licht rose en wit.
Een merel, die te fluiten zit
in 't lichte groen der wilgenlaan....
Ik wist niet dat het worden zou
zóó mooi: dat ik hier eens zou gaan
langs 't zacht vergeetmijnietenblauw
met aan mijn zij een teedre vrouw.
Het leven werd voor mij zoo goed
als het maar wezen kan. Ik moet
mij steeds bezinnen: wonderlijk
kwam deze liefde, dit geluk.
En 'k wil niet denken nu aan 't leed
van duizend anderen; ik weet
maar al te goed, dat het bestaat
en nooit meer, nooit meer, overgaat.
Ik voel alleen den wind, die zwelt
in gulle stroomen over 't land
en welke zaligheid voorspelt
de druk van haar beschroomde hand.
Hoe als een zweven is ons gaan
door deze lichte wilgenlaan
en hoe 't alleen voor ons is dat
de bloesems waaien over 't pad.