Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 42

[p. 206]

Wanhoop
door M. Mok

De liederen vergaan; de luchten
hangen verlaten boven elken dag,
grijs rondend. Ik vervloek de zuchten,
die een vermoeide erom slaken mag.
Ik wilde wel dat het grauw stof der aarde
voor eeuwig alle beenderen bewaarde,
dat lichamen niet langer zich vermeiden
in de gestorven wankeling der tijden,
dat alles over was, voorgoed, voorgoed,
ook deze doodsche snikken van het bloed,
ook deze pijn die in de vale dagen
om het verblindende oervuur moet klagen,
ook deze schreden op den weg der eeuwen,
versmoord onder het somberwitte sneeuwen.