Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 41

[p. 402]

Huanito
door J. Slauerhoff

Aan Mario Bravo

In de Gran Chaco Boreal
Zijn de boomen vergeten, de bergen kaal.

Het vee moet struiklend dalen en stijgen
En dalen om een maal onkruid te krijgen.

Het water dat soms bij druppels dauwt
Wordt in grotten bewaard als was het goud.

Overdag in de loodrechte hitte
Zijn de hutten te heet om in te zitten.

Een andre schaduw is er nergens
De bergen zijn reuzen, de struiken dwergen,

De puna's oneindige velden van vaal,
Het quechua, enkel klachten, de taal;

De vrouwen afzichtlijk om van te droomen...
Men begrijpt niet dat er nog kindren komen.

Wien leeft in de Chaco Boreal
Worden de oogen dof, de schedel kaal.

Er is geen vermouth daar, geen mate,
En de priesters zullen 't wel laten

Op deze rots hun kerken te bouwen,
Al vonden zij nergens zooveel getrouwen -

[p. 403]

 

Er is geen water, hoe zou men doopen?

 

De paden zijn steil, hoe kon men loopen

 

 

 

Statig met ouwel en monstrans?

 

Het Allerheiligste heeft hier geen kans.

 

 

 

In de Gran Chaco Boreal

 

Hangt nergens een kruisbeeld aan een paal,

 

 

 

Want wie zou erbij bidden om troost

 

Waar de gloeiende steen de knieën roost?

 

 

 

Ook de gendarme zou zich vervelen

 

Want in de Chaco valt niets te stelen

 

 

 

Dus zijn de verstompte indianen

 

God noch Rosas-'onderdanen:

 

 

 

Vogelvrij, door de wereld vergeten,

 

Ingesloten tusschen bergkeetnen.

 

 

 

Is er dan geen bedwelming, geen zonde

 

Waardoor zij 't bestaan vergeten konden?

 

 

 

(Geen mate, geen aguardiente, geen vrouwen?)

 

Toch een, zij hebben de coca te kauwen.

 

 

 

Ze zitten gehurkt om het smeulend vuur,

 

Nog straalt de zon, maar het wordt al guur.

 

 

 

Zij voelen de nachtlijke koude naadren

 

En nemen haastig de weldoende blaadren,

 

 

 

Zoodat bij donker, voor dat het vriest

 

Elk zich in doffen droom verliest.

 

 

[p. 404]

 

Ze zitten tegen de steile helling

 

Eindlijk bevrijdt van de hitte, de kwelling

 

 

 

Van kou zijn ze vóór; de kromme gestalten

 

In een deken gewikkeld om een al te

 

 

 

Snelle afkoeling te vermijden

 

Weten: genot is verlost zijn van lijden!

 

 

 

Zij hurken roerloos, zij aadmen nauwlijks

 

De maan komt op, iets milds en vrouwlijks

 

 

 

Daalt neer op het zwart bacchanaal

 

Van de Gran Chaco boreal¹⁾.

1) Een berglandschap in 't Noorden van Argentenië.