Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 41

[p. 457]

Dien avond
door Hermance Farensbach

Dien avond toen uw stil gezicht
Camee-scherp tegen 't scheidend licht
Als tegen parelmoeren grond
Van rozen schelp gesneden stond,
Die ure, ontloken wijd in rust,
Was ik U plotseling bewust.

Ik zàg opeens uw haar, dat hing
Vol laatste zonne-sprankeling,
Als door een druppel-vonkend net
Van steene'in filigraan gezet;
En ieder haar zoo fijn als was
't Een draad uit goud gesponnen glas.

Ik zàg uw oogen, sterren twee,
Hoog stralend boven werelds wee,
In welker grondelooze roos
Ziel trof haar beeld, .... maar vlekkeloos.

Ik zàg uw lippen, bloeiend zacht
Lijk roode cactus van den nacht,
En glanzend daaromheen die lach,
Als 't volle licht van rijpen dag.

[p. 458]

 

Kwam ik tot U? .... Kwaamt gij tot mij? ....

 

Of dreef een macht ons allebei?

 

Een ijltë is herinnering....

 

Ik weet slechts de betoovering,

 

Die door uw leden tot mij kwam

 

Als licht-krans van een sterke vlam,

 

Doorgloeiend bloeiende en vast

 

Deez' vaas van rozig-blank albast.

 

 

 

Dien avond toen de stilte rond

 

Ons als een glazen koepel stond,

 

Zoo broos dat alles om ons heen

 

Den adem in te houden scheen,

 

Die ure, ontloken wijd in rust,

 

Heb ik U voor het eerst gekust.