handeling aan een gevoel voor het rythmisch-sierlijke, terwijl het zwart en wit een zekere verbeeldingsrijkheid vertoont.
Een tweede kalender, door dezelfde uitgeverij (De Driehoek) toegezonden, lijkt mij zoo zwak dat ik er liever over zwijg. - Ook een vroolijk gekleurde Franciscus-kalender door Felix Timmermans, verschenen bij De Sikkel te Antwerpen en Querido te Amsterdam, heeft mijn onverdeelde liefde niet. Timmermans mag op grafisch gebied niet geheel onbegaafd zijn, deze quasi-volksche grappigheid doet op den duur toch wel wat goedkoop aan. De roerende argeloosheid der religieuze middeleeuwsche volksprenten zal in onze ‘verlitteratuurde’ 20ste eeuw niet aanstonds worden herwonnen, zelfs niet bij de gratie van alle Vlaamsche engelen en duivelen door een Vlaamsch succesnummer gelijk Timmermans! Ik ontkom dan ook niet aan den indruk, dat deze kalender heel wat dichter staat tot Jantje's kladschrift uit de Groene dan tot de bovenbedoelde middeleeuwsche prentjes.. Overigens zij erkend, dat de gestichte visschen en zeemonsters op de Juniprent zeer genietbaar zijn.
W.J.d.G.