Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 40

[p. 332]

Madonna in den herfst
door Roel Houwink

De laatste blaêren dwarlen neder
en zinken traag aan haren schoot voorbij -
en o de hemel wikkelt teeder
zijn zilv'ren mantel heen om Haar en mij.

de purpren vlammen van al aarde's ooft
dooven aan haar ontschoeide voeten:
wat ik haar stamelend had toebeloofd
zal ganschelijk versterven moeten.

maar nu zoo dicht ik ben met Haar te saâm,
een wijl verscholen voor den sluwen dood,
neemt zij mij af het schandkleed van mijn naam
en maakt mij naakt als 't kind op Haren schoot.