Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 40

[p. 201]

En het uur wordt telkens later,
door Jan J. Zeldenthuis.

Buiten in het frissche licht
Zingt de leeuwerik ten hemel:
Overdaad'gen klanken-wemel
Voor op-held'rend ver-gezicht.
Binnen slaapt de wereld nog.

Buiten brandt papaver vrij
En de hooge wolken drijven
Langs de slanke, langs de stijve
Stammen statiglijk voorbij.
Binnen werkt de wereld weer.

Buiten vloeit het water uit,
Violet van avond-verven,
Die in schoonheid bloeiend sterven,
Waar een late merel fluit.
Binnen rust de wereld uit.

Buiten zingt de nachtegaal
Geurt sering en gouden regen,
Droomt het maan-licht langs de wegen
Een vergeten, zoet verhaal.
Binnen slaapt de wereld in.

[p. 202]

 

En het uur wordt telkens later

 

En de dag van jong weer oud,

 

't Blad weer groen, weer bruin, weer goud,

 

't Licht weer grijs, weer blank op 't water,

 

Uur aan uur weer stil en koud:

 

 

 

Daarom, laat het uur veroud'ren,

 

Leeft den dag, die open-bloeit:

 

Zorgen vallen van Uw schoud'ren,

 

Als gij met het leven groeit.

 

 

 

Laat de dooven en de blinden

 

Naast het wis'lend leven staan:

 

Stervend zullen zij toch vinden

 

Leegte van hun koud bestaan,

 

 

 

Want het uur wordt telkens later

 

En het lichte leven vliedt

 

Door de handen als zacht water,

 

En de waat'ren keeren niet.