Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 40

[p. 117]

Quand même,
door Anthonie Donker.

Het blijft gelijk; overal is hetzelfde.
Of men in prauwen aan de goudkust vaart
Of door de nevels van het westen staart,
Bij regen, zon, windstilte en storm - hetzelfde

Over de grijze onafzienbre zeeën
En langs de steilste, onbereikbre rotsen,
Achter de heuvels en voorbij de trotsche
Bergtoppen, in 't oerwoud, aan open reeën;

En door den tijd, het andere verschiet,
Achterwaarts, voorwaarts, in een blind opvolgen
Van dagen, jaren en van eeuwen, golven
Opstuivend en verzinkend in het niet;

Helden, hetaeren, keizers, gladiatoren.
Kruisridders, monniken en troubadours,
Dichters, danseuses en toreadoren
Volgden dezelfde onafwijkbre koers;

Onder dezelfde sterren zochten allen
Haastig hetzelfde: een klein geluk veroovren,
De gunstelingen van het lot, de poovren,
Elk onderscheid is eindlijk weggevallen -

Maar dat men zich den dood ermee berokkent
Ruimschoots weegt toch daartegen op dit Spel
Van liefde en leed, ontgoochlend, bitter, fel,
Maar dierbaar toch en weergaloos verlokkend.