Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 40

[p. 118]

Avond aan zee,
door Gabriel Smit.

Over de zwarte wateren staat strak gespannen
de storm: een feilloos-zeker, laatst gericht,
dat voert ons blindelings uit de vertrouwde landen
der ijdelheid, tot wij - gebroken en ontwricht -
in de gekrampte kom van onze zwakke handen
slaan de vergeefsche trots van ons gezicht.

verre vuren grijpen smeekend naar het duister:
kleine, witte handen in een scherp gebed.
zij hebben schuw hun bangen, korten luister
aan deze strenge oneindigheid gewet, -
doch teruggeslagen in volstrekten kluister,
dit hart tot een verbeten weerstand aangezet.

kleine vogels tuimelen machteloos verloren
achter den zwarten ringmuur van den nacht,
waarop één enkele ster - argeloos verkoren -
betrokken heeft een onverbiddelijke wacht,
die - eindelijk - dit hart doet toebehooren,
God, aan U, en deze trots ontkracht -

maar in het dorp branden stil de lampen,
roerloos: blanke vruchten, wonderlijk gerijpt,
tegen de sombere muren van zoovele rampen
gegroeid tot deemoed en gelatenheid;
ons hart - zingend ontstegen dit verwoede kampen -
een nieuwe, lichtende gemeenzaamheid. -