Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 40

[p. 33]

Uit: Gezang der aarde
door Theun de Vries.

I.

Arenden keeren naar de trotsche horst,
het hert naar 't helder en ondiepe water;
maar ik zal overnachten aan uw borst.

- Aan de aarde trouw zullen wij samen luistren
hoe bruidsgezang zich in den wind verheft
en welke teederheden bloemen fluistren,

en ook hoe van de rouwende violen
de donkre geur bericht brengt van den dood
in wiens domein wij minnende verdolen.

Maar als de lucht vol warme sterren regent
zijn onze monden mild en week; ook zij
kennen het laatste lot, maar zij verzwegen 't

nu de aarde bloesemend groeit in 't nachtlijk licht.
Gods oogen glanzen over 't zomer-worden.
Wij sluiten moede en rijk de onze dicht.

[p. 34]

II.

Het oude blauw, de zon die zwicht, de zachte giften
der nachten die uit laten geur de regen mengt,
vermoeienis der zinnen, de gestilde driften
der aarde die nog vaag de vroegre lust gedenkt:

al lager zingt het jaar met trage bronzen monden
nu in zijn zang de dood haar zang verweven heeft;
ons leven sluimert in als op vergaande gronden
de zwarte sombre spar die ondergrondsch nog leeft.