Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 40

[p. 329]

Nieuwe samenspraken over de aandoeningen der liefde
(woorden en antwoorden)
door Victor E. van Vriesland.

Vierde samenspraak.

Te werkelijk om herhaald te kunnen worden
Zijn de gebeurtenissen van het hart.
- Te wonderlijk om gezegd te kunnen worden
Is het bevinden van wat verloren werd.
Als in die verre lente gaan we weer samen,
Maar het lichte dat tusschen ons was is zwart.
- Ongeweten en achter alle namen
Geborgen heb ik, wat toen bestond, bewaard.

Zie de zelfde lanen, als eens, overgoten
Van een scheef schijnsel dat ijl van voorjaar is.
- Niemand weet waar dit samenzijn is ontsproten.
De vergane jaren alle zijn ongewis
Teruggeweken, verloochend, ontkend, verstooten,
En spoorloos verdampt als opgetrokken mist.
- Maar vóórdat het avond wordt zijn we weder ontvloden
Tot de beschikkingen der gestelde heugenis.

Toch zal een wil, grooter dan die wij in ons kennen,
Dit verwarde begoochelen wel met ons hebben gespeeld
Volgens andere regelen dan die wij ons stellen.
- En de zin van al wat wij deden blijft ons verheeld.
Ons rest nog maar dit, dat wij onze harten wenden
Naar een onzekerheid die zich in raadsel beeldt.
- Spoedig voor het laatst nu beurtspreken onze stemmen;
Welhaast is de haag in onze oude tuin weer vergeeld...