Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 38

[p. 252]

Weerzien,
door C. Tielrooy-de Gruyter.

Een lach ontsloot 't geheim van uw gezicht:
De poorten van uw diep verlangen waren
Wijd open naar mijn wezen toe gericht,
Als door een weerlicht kwam in u gevaren
Het branden van de vuren in uw oogen,
Wijl al de spieren in uw aanschijn strak
Hun bruggen naar mij hadden uitgebogen;
De stroeve draad op uwe lippen brak,
Uw teederheid was naar mij uitgetogen....

Hoe dan, dat ik zóó schuw ben uitgeweken
Toen ik de spangen van uw tooverkring
Zag openstaan? Welke angst, welk magisch teeken
Deed mij verlaten waar 'k het liefste ging?
Was 't mij of 'k, ingegaan, de poort niet sluiten
Zag? Of een stroom van kilte mij omving
Toen ze open bleef tot ik weer vlood naar buiten?
Verlaten heb ik, waar 'k het liefste ging.