Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 38

[p. 205]

Leven,
door P. Otten.

Wat was de lang geleden, donkre tocht
Door de eindelooze, grijze schemering,
Waaruit mijn dof, slaapdronken hart geen ding,

Geen naam bewaren mocht?

En wat dit leven in het gele licht?....
Daar ging een venster open en ik zag
De ruimte voor mij uitgebreid - de dag

Bescheen mijn handen en gezicht.

De vlakke wereld was vol groen gewas:
Zonnige boomen negen waaiend loover,
En altijd dreven nieuwe wolken over,

En dieren liepen in het gras.

En vele menschen gingen langs mij heen,
Eenzelvig enklen, vreemd en angstig, maar
De meesten druk en pratend met elkaar.

Zij hoorden de eigen stem alleen.

Eén vrouw nochtans.... Zij droeg haar eenzaam part
Aan leed in donkere oogen - en ik nam
Haar hand in mijne, als zij naderkwam.

Zij woonde voortaan in mijn hart....

En dan het diepe wonder van een kind,
Het argelooze.... O het zoet gerucht
Van 't kleine blijde mondje, dat niets ducht
In 't zwellend ruischen van den avondwind....
........................................
Tot eens een stille, onzichtbre hand het raam
Zal blinden, en weer grijs en eindeloos
De reis begint - Blijft van deez lichte poos
Mij niets bewaard, geen ding, geen naam?