Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 37

[p. 205]

Het laatste avondmaal te velde,
1914,
door J.J. van Geuns.

Zij volgden de commando's op, getrouw,
En bukten zich of hurkten op de knieën,
Slechts in 't onzeekre, welk der compagnieën
Vandaag en welke morgen sterven zou.

Want ieder wist, dat stormen sterven was.
De dood was tegenover hen gelegen.
Ontwijfelbaar: hèm voerde men hen tegen
Langs witte wegen en vertreden gras.

En ondertusschen aten zij nog brood
En proefden het en konden nu begrijpen
Hoe wonderlijk der aarde dingen zijn.

Hoe diep smaakte uit een veldflesch een slok wijn!
Hun leven scheen eerst nu geheel te rijpen,
Nu het als graan gereed stond voor den dood.