Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 35

[p. 426]

Voor mijn vrouw,
door P. Otten.

Die deze koele maanden
Van zilvren mist en loof, dat roerloos dort,
Eenzelviger en almaar stiller wordt
En meer u neerbuigt over 't leven, dat
De donkre koestring van uw schoot omvat -
Gij hebt mij lief, ik weet het, en nochtans
Geldt uwer oogen ingekeerde glans
Nog nauwlijks mij meer - o dit windloos tij
Is even stil en zilverkoel als gij -
Gij zijt niet meer van mij....

En zooals iedre broze roos
Een oogenblik in haar licht bloembestaan
Een keer voelt komen en heur elpen blaên
Zacht, één voor één, in 't grijze gras laat zijgen,
Gaan de verlangens, die u ganschlijk eigen
En dierbaar zijn geweest en de gedachten,
Die uw reê leven schoon te omhullen plachten,
Deez luwen tijd van u afvallen - nù
Voelt gij uw wezen aan u zelve ontglijden;
Uw ziel wierd eenzaam in een nieuw verbeiden:
Gij zijt niet meer van u....

[p. 427]

 

Want gij zijt enkel toekomst....

 

Ergens achter den kring van dood en leven

 

Heeft zich een schaduwlooze hand geheven

 

En iets in u heeft dit gebaar verstaan;

 

Diep in uw ziel verborgen sliep voortaan

 

Een schemerig, geheimvol voorgevoel

 

Van een oneindig en onkenbaar doel.

 

Uit uw zoo zwaar geworden, traag lichaam

 

Ontspringen tijden, nu nog zonder naam,

 

Waarin uw vrucht zal verder vruchtbaar wezen;

 

De eeuwen staan uit uwen schoot gerezen....

 

Gij instrument, door vreemde hand bewogen -

 

Moeilijke weg naar een hoog doel, misschien -

 

O donkre vore voor het zaad, welke oogen

 

Zullen het koren golven zien?....