Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 35

[p. 355]

Het moeras,
door Willem de Wijk.

Het is me als dool ik door een triest moeras:
de plassen blinken koud, schuimvlokken lillen.
Smartlijk verwrongen staat een maan van was
aan den verkleumden hemel te verkillen.

Een koppel ganzen, jachtend, geeft een schrillen,
nijdig-geniep'gen schreeuw, het lijkt gekras
van roestig ijzer over blik of glas,
doch plots'ling is het stil.... de biezen rillen....

Het water sijfeit waar mijn voeten tasten,
de kilte kronkelt als een slang naar boven.
Is dit het eind? Begraaf ik hier mijn lasten?
Ik kan in zulk zwaar onrecht nauw gelooven.

Warm-gouden ster schoot lichtend door den nacht.
Heb ik daareven niet iets schoons verwacht?