Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 35

[p. 327]

Sneeuw
door Leo Rikmenspoel.

Wat kon die ademlooze talming wezen
Van d'uren in dien droeven, langen dag?
De grauw gevachte wolken traagzaam rezen
Over het bleekend blauw, dat aan den hemel lag.

De wegen werden stil, zoo onbetreden
En mat als heel de maagdelijke lucht,
Zóó stil, of d'afgezwoegde wereld vrede
Aanvaard had bij het sterven van heur laatst gerucht.

Toen wisten wij 't sluimrend geheim der stilte:
De wereld werd op eenmaal wonder blank
En, bij het sneeuwend zwijgen in die kilte,
Mysterievol vervuld van vreemd gevoelden klank.