Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 35

[p. 394]

Bloemen schikken,
door P. Otten.

En zeldne malen wil het wel gevallen,
Dat deze ruw-vereelte mannehand,
Maar al te reê zich tot een vuist te ballen,
Zich voor een wijle ganschelijk ontspant,

En bloemen schikt met teedre vingren, even
Aarzelend en verlegen - onverwacht
Staat dit verworpen leven opgeheven,
Gedreven door dezelfde oppermacht,

De schoone, vreemde, die in 't vroege jaar
Voglen te zingen dringt, die tot kristal
Het stille, donkere gesteente puurt,

En, aller krachten stomme regelaar,
Door de oneindigheid van 't ijl heelal
Der starren dans in staatge banen stuurt.