Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 35

[p. 348]

Avond,
door H. Planting.

Onder roerlooze palmen
aan 't duist'rende strand,
zingt de zee haar kalme,
monotone psalmen
het luist'rende land.

Aan bleekgouden kimmen
doemt zeilprauwen-vloot,
als strak-zwarte schimmen,
die dreigende klimmen
uit schemerings schoot.

Hoog rijzen de dampen
voor 't hemelgelaat
waar starren door kampen
als kwijnende lampen
in mistgrijze straat.

In aêmlooze wijding
ligt heel de natuur:
als een wijde bevrijding,
gaat strijders vergrij ding
in 't mystische uur.

De ziel, droef verloren
in wereldschen val,
voelt in naamloos bekoren
zich in eenheid herboren
met de ziel van 't heelal.

Bij 't nijgen van 't leven
in 't avondlijk rood,
wordt de sluier geheven,
door Maja geweven
voor 't gelaat van den dood.