Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 34

[p. 210]

Lentemorgen,
door Adolf ter Haghe.

Vanmorgen vroeg ben ik de stad ontvlucht
om buiten, in de vrije frissche lucht,
mijn uitgeleêgde longen vol te aadmen
en weer den grooten einder te omvaadmen,
De wind blaast heel den hemel wolkloos open
dat ik in 't diepste blauw mijn blik mag doopen
en lijf en ziel, dit maagdlijk morgenuur,
mag laven aan de zonnige Natuur.
Want zij verruimt en reinigt mijn gedachten
die smartelijk naar wijdste klaarheid smachten
en al het kwaads en leelijks óóit doorleden
onder de stoffige cultuur der steden
geneest zij door een énkel vergezicht;
het Hollandsch veld dat onder 't heldre licht
zijn polders breidt in breede groene bunders.
Daar grazen oov'ral bontgeplekte runders.
Daar werken boeren op hun zwarten akker
en ploegen 't nieuwe voorjaarsleven wakker;
en zaaien, om den zegen van het brood,
zomers te oogsten uit der aarde schoot,
waarvan de sterkste stilgelaten krachten
na langen winterslaap van willoos wachten
nu overal opnieuw zich opendoen.
Reeds staan de wilgen op de weide in 't groen
en raken, schoon kunstmatig kleingesnoeid,
met blonde katjes 't eerste weer bebloeid.
De lente van het jaar maakt alles jonger:
en ook mijn hart herkrijgt zijn levenshonger
en 'k voel weer, krachtig als een dier of plant
mijn bloedklop aan den Wereldwil verwant.